van Picton naar Nelson

17 januari 2019 - Upper Moutere, Nieuw-Zeeland

Een kamer gehuurd inclusief ontbijt. Lekker makkelijk. Het weer is goed. Eerst wandelen bij Picton. Op een heuvelrug hebben we ook zicht op de veerboot die ons gisteren naar het Zuideiland bracht. We rijden nu over de Queen Charlotte Drive. De weg slingert omhoog en bijna bij elke bocht heb je een prachtig zicht over de Marlborough Sounds. Een gebied  met allemaal zeearmen of fjorden. De foto's geven een impressie. We rijden verder naar Pelorus Bridge, een goede plaats om te lunchen. Hier mag je ook je  tent op te zetten. We lopen richting rivier en vinden een mooi plekje. Een beetje in de schaduw. Spul mee om een bakkie te zetten, maar de kopjes vergeten. Wie zijn hoofd niet gebruikt, moet zijn benen gebruiken. Arco offert zich op. Ik neem een duik in de rivier. Waarachtig het is niet koud. Soep, eieren en thee staan op het menu. Ons gasstelletje doet zijn werk. Op naar Nelson de weg slingert zich door de heuvels. De natuur komt je tegemoet. Het laatste stuk volgen we de baai waar Nelson aan ligt. Bij de afslag naar Upper Moutere

BLD_4280

nemen we een dubbele ijsje, smaak boysenberries (braamachtig). Arco is meteen verkocht. Ik denk dat we er nog wel een paar zullen verorberen. In een keer rijd ik naar Johan en Ciska. Je bent er voorbij voordat je het weet. Het is goed om elkaar weer te zien. Ze wonen prachtig met uitzicht op de vallei en bergen. 's Avonds een rondje over het land. Nog wat koeien en schapen lopen over geel gras. Regen is welkom. Van het bos is er een stuk geoogst, de rest mag nog een paar jaar groeien. Heerlijk geslapen en de strakke blauwe lucht doet ons besluiten om naar het Abel Tasman Park te rijden. De weg er naar toe slingert zich langs de kust. Het is laag water en de kleur van het zand doet de naam van de baai eer aan: Golden Bay. Het turquoise water geeft helemaal een paradijs gevoel. We pikken nog drie lifters uit Israel op. Zij gaan de track lopen. Het past net. We lopen langs de kustlijn het eerste gedeelte van de wandeltocht, tot Apple Tree Bay. Tijd voor duik in zee, dat ons al die tijd uitnodigend had gadegeslagen. De meegebrachte lunch verorbert en weer terug. Een dag met een gouden randje had moeder Aal gezegd. Beter kan ik het niet verwoorden.  

Foto’s

3 Reacties

  1. Martine:
    18 januari 2019
    Wauw!! Wat mooi!!!
  2. Ton van Groeningen:
    18 januari 2019
    Wat een prachtig land....! Doen jullie Johantje de groeten.
  3. Cocky:
    18 januari 2019
    Wat is het daar mooi en wat geniet ik met jullie mee .
    De groeten aan Johantje en Ciska
    Dikke knuffel en ik kijk alweer uit naar de volgende reislogg