Het Wilde Westen

Wakker worden en naar buiten kijken. Mistig maar die trekt op zegt de optimist. We rijden over vrij vlak boerenland, landinwaarts. Het gras is hier groen vanwege de regen die hier meer valt. De bergen houden de regen wolken aan deze kant. De eindbestemming is de Hokitika kloof. Mooi korte wandeling echter met veel zandvliegjes, die op ons bloed uit zijn. We hadden het tubetje met verdediging tegen dit ongemak bij Cisca achtergelaten. Dom dom dom. Maar bij een koffietentje snel een alternatief gekocht. Via een omweg rijden we weer terug. Komen bij Lake Kaniere en Dorothy falls om even rond te struinen. Weer volop in de bomen vinden we onze weg. Bij Hokitika heeft de auto dorst en zorgt een bezoek aan de supermarkt voor de inwendige mens. Op naar de gletsjers van de westkust. Na een vlak stuk, waar een politieauto met zwaailicht en sirene een snelheidsovertreder in zijn kraag vat, slingeren wij weer over heuvels, dalen,brede rivieren en door regenwoud naar Franz Jozef gletsjer, vernoemd naar de vermoorde  man waar de 1e WO mee begon. Ik moet zeggen dat de mist van vanochtend zijn hielen al had gelicht. Van ver zien we Franz schitteren. We gaan hem van dichterbij bekijken. 34 jaar geleden voor het eerst gezien. Door de klimaatverandering heeft hij zich kilometers teruggetrokken. Echt dichtbij kom je niet meer of je moet met een helikoptervlucht op de gletsjer worden gezet. Het is een aardige lange wandeling door de kloof, die het smeltende ijs heeft gemaakt. Nog een goeie 30 km verder bij de Fox Glacier vinden we een slaapplaats. In de keuken spreken we Hollands stel, die hier al van begin november zijn. Ze doen bijna alles op de fiets, alleen voor de westkust hebben ze de heilige koe van stal gehaald. Op menu staat vandaag broccoli, aardappelen en een gehaktbal, het toetje hebben we onderweg al verorbert. Hopen morgen op een zonnige dag, dan zien we ook weer ijs en niet alleen om op te eten.