Het Kluffie

We zouden hem vandaag even bedwingen: Roy’s Peak. Een puist bijna 1600 m hoog. Na een stevig ontbijt rijden we een kleine 8 km naar het begin. Het is een  drukte van jewelste. 34 jaar geleden liep ik hem helemaal alleen over schapenpaadjes. Nu is er een breed pad. De begin hoogte is ruim 300 m. Die hebben we alvast gehad. Maar de ruim 1200 hoogte meter gaan in 8 km. Het is meteen steil klimmen en warm. Het zonnetje schijnt lekker en er is wat sluierbewolking. We nemen onze pauzes en na bijna 3 uur zijn we op een uitkijkpunt. Verder of niet?  Het is nog 1,5  km naar de top. We besluiten te gaan maar op een behoorlijk klimstuk, besluiten we om toch niet verder te gaan. 50 meter onder de top. De spieren voelen vermoeid en je wilt geen misstap maken. En steil naar beneden is ook niet eenvoudig. Het dalen gaat voor mij goed. Met mijn hardloopervaring besluit ik om rustig rennend de zwaartekracht zijn werk te laten doen. Moe maar voldaan stappen we in de auto en rijden naar het meer voor een duik. Voor Johan zou het water te koud zijn. Onze spieren malen er niet om en gebruiken deze boost om in de herstelmodus te geraken. De Texel Trail is gelopen. Wij hadden onze Roy’s Trail weliswaar zonder finish maar wel met een paar hoogtepunten. Tenslotte komt verstand met de jaren maar soms ook niet.