Vlieg er eens uit

De vliegreis ging vrij soepel. Geen paspoort laten liggen dit keer. Wel was het in Shanghai een bedoeling met overstappen. Eerst moesten we weer naar een incheckbalie. Dat ging niet erg snel. We kregen een nieuwe instapkaart terwijl we al  een digitaal hadden. We hadden  kans dat onze rugzakken, die ook gecontroleerd/gescand worden, bij problemen, dat wij die dan weer moesten  ophalen en ons moesten verantwoorden. Een brief maakte duidelijk dat we wegens toegenomen veiligheidsregels ze onze temperatuur wilde checken. We lopen met zijn allen  achter onze Chinees aan en krijgen alleen een stempel op onze instapkaart. Lopen weer terug. Kijkt die Chinees bij de deur of ons stempeltje er wel opstaat. Kruist dit aan op een vodpapiertje. Nu wordt onze handbagage gescand en wij gefouilleerd. Al met al zijn we een uur verder en we hebben nog 1 uur te gaan voor we weer moeten instappen. Er staan wel 6  medewerkers, bij het instappen maar er is er maar een die instapkaart scant en afscheurt. Oh wee als scan rood kleurt. Dan mag je naar een van de anderen. Die begint met voldoende  stress in  haar walkie  talkie te  praten en kijkt snel op een lijst om te checken. Gelukt wij krijgen meteen groen. Toch een ' Wie is de mol' gevoel. Dalen af naar de tunnel. Staan er weer 2 Chinezen. Instapkaart en paspoortcontrole en het moet niet gekker worden want voor we het vliegtuig instappen moeten we weer bij een Chinees onze instapkaart laten zien. Hij geeft er met een pen nog een krul door. Vraag me af waar dit Chinese circus voor dient. Bang voor besmetting? Ik las iets over eieren of zijn dit maatregelen, die te maken hebben met de handelsoorlog tussen China en de USA? Al met al had het meer weg van een komische scène uit een Louis de Funes film.