De wonderen van de zee

Vroeg onder de wol. Prachtige avondgloren. De zon zakt achter de bergen maar wil haar kracht nog laten stralen, voordat ze Nederland weer verlicht. We moeten op tijd op want om 7:15 uur begint onze missie om de grootste zoogdieren in zee te gaan zien. De weg, waar ons Dusky Lodge aanlegt is de weg van de veerboot uit Picton naar Christchurch. State Highway 1, onze A1, de avond denderden er aardig wat vrachtwagens voorbij. Het spoor loopt er naast en als er goederentrein voorbij raast, schudden onze bedden naar behoren. We laten ons niet kennen en door het kedeng kedeng ritme van de locomotief, slapen we rustig in.

Op tijd wakker. Het is rustig. De meesten slapen nog. Om 7 uur wandelen we naar de Whale Watch Centrum, een goeie kilometer ochtendwandeling. Om 8 uur zitten we op de boot met verwachting dat je weleens zeeziek zou kunnen worden. De jetboot kan wel 75 km per uur. Jack onze gids vertel veel. De potvissen, die hier zwemmen zijn mannetjes. De vrouwtjes zwemmen met hun jongen in warmer water. Ze zijn tussen de 16 tot 18 meter lang. Ze verblijven ongeveer 15 min. aan het oppervlak, om vervolgens drie kwartier naar zo'n 2000 m. diep te duiken. Op zoek met sonor naar reuzeninktvissen. Die sonor geluiden, vangt de boot op om te weten waar ze te vinden. We zien een walvis genaamd Mohio, herkenbaar aan zijn staart. Het blijft een mooi tafereel als hij naar beneden duikt.

Een albatros vliegt ook nog even over. Vliegend slapen op de thermiek van de lucht, blijft hij constant in de lucht. Alleen met broeden moet ze het vliegen even laten. Ruim 2 en half uur zijn we op zee.

De tweede walvis is ons net te snel af. De stiekemerd. Maar we hebben genoten van dit wonderbeest van de zee. De boot gaat aardig op en neer maar onze zeebenen zijn ons vandaag goed gezind.

Terug na een middagdutje om alle indrukken te verwerken, lopen we nog op de punt van het schiereiland waar Kaikoura op ligt. De kust is van krijtrotsen en groeit nog steeds door de aardplaten, die Nieuw Zeeland omhoog duwen. Zeehonden, meeuwen, aalscholvers zijn de bewoners van dit zee-land-paradijs. Het is inmiddels bloedheet geworden.

Gelukkig hebben we eerst een frisse duik genomen. Ik was een aardig eindje van Arco vandaag. Plons in een golf, en binnen de kortste keren vlieg ik Arco voorbij. "Waar kom jij vandaan?" vraagt hij verwondert. Respect voor de zee en zijn golven. Gaan niet ver en zijn als kinderen zo blij als de golven ons weer het strand op smijten. Het zandgrind is vulkanisch zwart. Warm aan de voeten.

Nu liggen we uitgeteld op ons bed. Straks eten koken in de gezamenlijke keuken. Na zo'n dag zal het goed smaken. Morgen gaan we terug richting Marlborough Sound. Een mooie plek om te bivakkeren.

Het nummer van vandaag die de indrukken goed weergeeft van vrijdag 3 februari, is Droomland van Andre Hazes en Paul de Leeuw.