Op Drievende Kiel

Een prachtige stralende dag, komt me tegemoet, als ik de gordijnen open doe. Rustig aan alles inpakken. Koffie op het terras met zijn vieren. Tent, bluetooth speaker, stoelen, zonnebril, koelbox en matjes, kunnen we lenen van Johan en Cisca. Het gaat allemaal in auto. Bedankt voor een goede tijd. We komen terug. Het gravelpad af. Tomtom zegt rechtsaf richting West Coast. We komen eraan.

In Murchison tijd voor koffie en wat lekkers. In de tweedehands zaak koopt Arco een strooien hoed, om de oren beter te beschermen tegen de dunne ozonlaag in deze contreien. We rijden door een kloof aan de linkerkant zijn de heuvels bedekt met overweldigend bos. Aan de rechterkant kruipt de Buller rivier als een slang met ons mee. Het water is helder, kan zo in een fles spa blauw. We bereiken de kust. De golven beuken  zich een weg naar het strand of rotsen. Zwemmen is te gevaarlijk.

De Pancake Rocks worden weer bezocht. Vier jaar later is het nu prima weer. Het laatste stukje naar Greymouth, slingert de weg zich langs de kust. De eerste keer dat ik in Nieuw Zeeland kwam, was Cisca zwanger van Sara, de tweede keer was het een peuter van een paar jaar. De derde keer was ze teenager en was ik meneer Cees. Nu is ze weer verder, samen met Tom, zijn ze ouders van drie prachtige dochters. pleegzoon Hunter  en Jesper, de goldenretiever, maken het gezin compleet. Goed om elkaar weer te ontmoeten en ja kleine meisjes worden groot.

Even terug staan we op de camping. Ik hoor de branding van de zee. Het ritme van de golven zal ons naar hogere sferen brengen. En als we morgen weer terug zijn op aarde, trekken we weer verder de weide Nieuw Zeelandse wereld in.

Het nummer van vandaag is een oudje uit 1968: Canned Head met On the road again.

Link naar Canned Heat

filmpje: door de Buller Gorge