Lake Brunner

Gisteravond zijn we uit eten gegaan. In een klein restaurant in Fox Glacier. Hamburger Kaas met Patat. Redelijke maaltijd, geen sla en tomaat, wel een uitstekende bediening. 2 sterren. Cees strooide suiker over zijn patat. Achteraf vond hij de pot ook wel erg groot. 

Kees Bremer zei het....Nieuw Zeeland, ik ga er nooit meer heen......sandflies, overal....je wordt opgevreten daar. Dat laatste klopt. Je kunt je insmeren tegen die beesten. Dan ben je van ze af. Maar pas op dat het smeersel niet in je ogen komt. Handen wassen na gebruik. Dus Kees, we hebben de oplossing gevonden. Je kunt weer heen.

Vandaag naar de tweede gletsjer geweest, Glacier Franz Josef. Die konden we tot op 3 km benaderen.  De stroming van de rivier is de afgelopen jaren veranderd. Het oude pad is daardoor verdwenen en wat is achtergebleven is te gevaarlijk bevonden. Helaas. We kunnen dus niet zelf beoordelen hoe hard het smelten is gegaan de laatste jaren. Jammer.

Vandaaruit op naar het Meer van Brunner. Via Hokitika. Daar boodschappen gedaan. Vanavond aardappelen, burgers en salade,  morgen rijst met burgers en salade. Ik krijg trek als ik het opschrijf.

Cees weet een kortere weg, binnendoor. En jawel, gravel.  Alweer. Dat betekent een gangetje van 35 km per uur, soms 40. Het is wel avontuurlijk en daar doen we het voor. Allebei een camelsigaret in de mond. Wie doet ons wat!

Het weer is vandaag vochtig, zwoel en de natuur is ruig. Dat brengt me op de muziektip van de dag: Dancing with mister D van The Rolling Stones.