Het water wat op een meer "lake"

We slapen in een eenvoudig onderkomen. Er staat een stapelbed in en een tweepersoonsbed. Een tafel en twee stoelen. Een tl-buis zorgt voor een winkelsfeer. Het is warm binnen. Het raam staat open. Het gordijn hangt ervoor, om insecten en de morgenzon, die zich overigens niet laat zien, tegen te houden.

De prijs van de cabin is omgerekend 50 euro. We merken wel dat Nieuw Zeeland aardig aan de prijs is. Inflatie is hier ook behoorlijk. En vervoer is op dit eilandenrijk een behoorlijke kostenpost. Ex-Premier Ardern wordt in de rest van de wereld op handen gedragen. Hier ligt dat toch wat genuanceerder. Ze heeft hier  niet veel potten kunnen breken en stond er in de peilingen erg slecht voor. Wat ik waardeer is dat ze opstapte en haar portie aan fikkie gaf. Dat zie ik Rutte nog niet zo snel doen. 

Gisteren hadden we een Nederlands stel als buren. Met twee kinderen van 3 en 5 jaar opstap. Het is tijd om even wat van gedachten te wisselen. Later komen we ze weer tegen bij de gletsjer. Bij Lake Brunner, in het plaatsje Moana, in de keuken wil een jong stel gebruikmaken van ons kookplaat. De andere weigert dienst. Later vragen ze waar wij vandaan komen omdat ze onze taal niet kunnen thuis brengen. Duits dachten ze. De wedervraag volgt snel. Hebreeuws was het antwoord. Arco was verbaasd. Het klonk toch anders. Schone taak voor Mirjam. 

We raken het een beetje zat. Auto in stukkie rijden, slaapplaats zoeken en weer verder. Bezoek aan de natuur vergoed echter veel. Arco is weer de pap aan het bereiden, dat geeft weer een extra boost. "Hit the road again" Het is zwaar bewolkt. Het meer ligt erbij als een Schots Loch, met wolken om de bergen, zwart stil water. Het monster kan elk moment komen. Na het uitchecken lopen we nog een stuk langs de waterkant. Het meer lijkt wel een biljartlaken. Het bos is opgefrist van de regen. Onderweg hebben we ook veel regen. In Reefton met een oude meuk winkelstraat, waar Cor Bremer naar harte lust zijn kwast zou kunnen laten wapperen, is het tijd om op te steken. De bedienster vindt alles "awesome". Weer de Buller Gorge in maar nu anders om. Rechtsaf naar de Nelson Lakes in het plaatsje St Arnaud hebben we een prima de luxe huisje. Alles erop er eraan. Het regent maar door. Op de tv verschijnt Bonaza, echt jeugdsentiment. De receptie is later open maar we konden al wel in ons blokhut. Eten zal wel weer lukken net als het  slapen, want de vorige nacht was even behelpen. Morgen weer verder naar de oostkust om walvissen te spotten. IJs, regen en alles wat er tussen zit, wederdienende.

Het nummer van vandaag. Het is niet elke dag feest. Zo'n druilerige dag bevordert je goede humeur niet bepaald. Daarom een nummer wat Bono, van U2, schreef het nadat een vriend uit Nieuw Zeeland verongelukt was op de motor: One tree hill. (deze staat in Auckland). Hier de link voor de mensen die het nummer niet kennen.

.