Maitai Caves

Vanmorgen gingen we allemaal een kant op. Johan en Cisca gingen samen om boodschappen. Cees en ik wilden weer een lange wandeling maken door het bos naar de Maitai Caves. Maar eerst gingen we op de bonnefooi naar Jane, de vriendin van Gerrit Vlaming.

(Stukje van Cees) Weer niet thuis. Haar zoon David is er wel. We mogen wel even op Jane wachten. Hij geeft ons een bak koffie en verontschuldig zich en gaat weer buiten zitten. Na een half uur willen we opstappen en daar komt ze net aan. Weer naar binnen. Ik vraag hoe het met haar gaat en ze begint te vertellen over Gerrit zijn laatste dagen in dit leven. Het raakt Jane als ze weer over Gerrit praat. Ik vraag of ze het erg vindt. Ze is blij om erover te kunnen praten met iemand, die Gerrit gekend heeft. Verdriet is een emotie, die je niet moet opkroppen, vindt ze en op een of andere manier lucht het haar op. Gerrit is er niet meer, maar nog steeds aanwezig in haar doen en laten. We omarmen haar bij het afscheid. Zij moet verder. Het ga je goed Jane.

Na het bezoek moesten we nog een half uur rijden. Dwars door Nelson. En zo de bergen in. Het weer knapte zienderogen op.  Mooi. We moesten volgens het bord 6.5 km lopen. En terug. Dat zou 3 uur duren. Piece of cake. Maar de 2e helft van de route nam meer tijd in beslag. Het was op plekken rotsachtig en glad. We hadden niet alle tijd, het hek ging om 17.00 uur dicht.  Uiteindelijk vonden we de grot. Kruipend door een gaatje zijn we naar binnen gegaan. Het was er donker en vochtig. We zijn er niet lang gebleven. Want we moesten op tijd terug zijn. Dat lukte.

Thuisgekomen meteen aangeschoven aan tafel. Cisca had weer heerlijk gekookt.

Rens, mijn hond is weer op Texel. Martine heeft 5 weken op hem gepast. Het zal voor beide lastig zijn afscheid te nemen. Daarom, speciaal voor jou Martien, het nummer van de dag: Nazareth met Love Hurts.

Tante Tineke past nu op Rens. Je weet wel.....onze Tante Tineke Timmer van Texel.

Er staan twee nieuwe video's klaar over deze dag, kijk bij video's