Parapara

De zondag zit er op. De maandag begint goed voor ons. Met één aantekening: het is vrijwel geheel bewolkt. Boekweit, koffie en koek, lossen dit tegenvallertje gedeeltelijk op. In Auckland, is het wel anders, daar is het nu noodweer. Ik vrees voor Ard Schraag, dat hij ook veel overlast zal hebben. 

Er moeten foto's gemaakt voor het thuisfront. Ook voor ons zelf, is de blijvende herinnering, een welkome bijkomstigheid. Maar ja, waar moeten de foto's gemaakt? Buiten onder de veranda, blijkt het toch te donker. Dat maar aan de andere kant, met de zon in de rug. Dat gaat een stuk beter. Nu nog een foto van ons vieren. Dat is altijd hilarisch met de zelfontspanner. Ik heb 10 seconden om op mijn plek te komen. De mannen geven meteen commentaar en aanwijzingen. Lachen is dat en dan om nog serieus glimlachend op de plaat te komen, is een kunststukje vanjewelste. Maar het is gelukt.

We nemen afscheid. Arco en ik gaan voor drie dagen naar de Golden Bay. Johan en Cisca gaan woensdag voor drie dagen naar dochter Sara. Dan zijn wij weer terug en kunnen op het huis en de dieren passen. Nu rijden we weer in westelijke richting. Door Motueka en vlak voordat we bij de afslag naar Kaiteriteri zouden gaan, slaan we nu rechtsaf naar de Takaka Hill. De weg slingert zich in 25 km over deze puist. Met prachtige uitzichten over de Tasman Bay en de Golden Bay. Het is nog steeds bewolkt. Als we "over de hill zijn" is het nog zo'n goeie 25 km om in Takaka te komen. Tijd voor boodschappen en in het "Wholemeal Cafe" de inwendige mens weer versterkt met de nodige voedingstoffen. Na Takaka naar de Pupusprings. Deze bronnen hebben het helderste water van de wereld. Heb geen tijd om dit te factchecken. Ondergronds wordt het water gefilterd en door een natuurlijke barrière kan het water onder de grond niet verder naar zee stromen, maar borrelt op 12 verschillende plekken naar boven waar het kristalhelder te voorschijn komt.

Nu naar onze accommodatie voor twee dagen bij Parapara. Dichtbij het strand. We zwemmen even verder op bij het plaatsje Collingwood en rijden nog langs waar Johan en Cisca hier gewoond hebben. Terug mag er weer gekookt worden in de gezamenlijke keuken. De laatste week is ingegaan. We zijn er alle twee al mee bezig, om ons voor te bereiden voor de thuisreis. Je weet dat het komt en je checkt de gebruikelijke dingen maar geniet hier ook nog zoveel mogelijk van de natuur en de zomer. Gelukkig hebben we voor straks de foto's nog. Plaatjes voor altijd in je hoofd. Daar heb je geen zelfontspanner voor nodig.

Back Home van de Golden Earing is vandaag het nummer wat mijn stemming goed weer geeft.