Schapenland

Ik heb Nieuw Zeeland in de jaren zien veranderen. Texel is dat ook, maar daar zit je zelf midden in het proces. In de jaren 80 liep ik hier, in mijn eentje, een schapenpaadje naar boven naar Roy Peak. Vier jaar terug was het een kudde mensenschapen, die allemaal op een mooi pad naar boven gingen, als makke schapen. Wij trouwens ook, als echte Texelaars.

Drukte vraagt om meer faciliteiten en om de boel draaiende te houden wordt het commerciëler. Waarom kom ik hiermee? We zagen gisteren een kudde schapen de weg oversteken. Wij netjes wachten. Dat er in Nieuw Zeeland meer toeristen komen en dat ze gestuurd worden naar de bekende plekken, daar moest ik aan denken toen ik de kudde zag oversteken. 

Vandaag werden wij gestuurd (de auto ging vanzelf, als ware het een scène uit "Back in the future") om zo'n 170 kilometer te rijden over een prachtige weg naar Milford Sound. Een fjord in het National Fiordland Park. Het regenwoud groeit hier weelderig. De bergen zijn stijl of ze door beeldhouwers met de beitel zo zijn gestileerd. We hebben een boottrip geboekt. Om op de kuddes terug te komen, Indische, Japanse en vele andere soorten komen busladingen vol om twee uur door het fjord te varen. De mens is nu eenmaal een kuddedier. Wij gaan in de maalstroom mee als makke lammetjes. De boottrip had ik al eens eerder gedaan, meer dan 30 jaar geleden. Maar ik was vandaag toch blij verrast. We voeren dicht langs de inmense rotsen, waar bomen en planten op groeien zonder veel grond. Dit kan omdat het 10 meter in een jaar regent en de bomen zo voldoende voedingsstoffen krijgen. Gelukkig vandaag valt er geen spat. We zien dolfijnen en zeehonden en twee kajakkers proberen tussen alle boten hun weg te vinden. Dapper want er staan best hoge golven en dan ook nog eens de boeggolven van de boten, die passeren. 

Toen we vanochtend wegreden was het zwaar bewolkt. Het klaarde steeds meer op en op de terugweg hadden de wolken het onderspit gedolven. In de plaats Te Anau weer een camping gevonden. Langs het gelijknamige meer gelopen om in The Moose, de inwendige mens van de nodige versnaperingen te voorzien. Ook een paar meeuwen, die de patat van Arco snel soldaat maakte, toen hij even weg was en ik niet oplette, omdat ik met mijn telefoon zat te pielen, wie gebeurt dat niet? Een paar boeren uit Invercargill, komen naast ons zitten. Ze hadden het niet over ooien, maar vrouwvriendelijker, was toch iets teveel gevraagd. Grensoverschrijdend gedrag gaat ook de landgrens over. We hadden het snel gezien en gehoord. Terug in onze hut, zijn we moe maar voldaan. De slaap zal snel komen. Gelukkig, want dan hoeven we de schapen ook niet meer te tellen.

Het nummer van vandaag heeft toch te maken met de indrukwekkende bergen waar we ons vandaag tussen bevonden. Tina Turner met River Deep Mountain High