Voorwerk

Het valt niet mee, alle spullen die mee moeten bij elkaar zoeken. Mijn hoofd zit vol. Mijn creditcard is zoek. Niet te vinden. Ik kan dat niet uitstaan.

Ik mag de creditcard van Mirjam mee, de schat. 

Toch vind ik de mijne terug. Daar waar hij hoort te liggen, in de kast. Hoe bestaat het!

En hij doet het!

Gisteren zijn we gevlogen om 20.55 uur. Dat was weer spannend.

We zouden met zn vieren (Cees,Marijke, Mirjam en ik) met mijn auto de boot nemen van 15.00 uur. Tijd zat! Want je weet het maar nooit op Schiphol.

Maar Stijn wilde ook graag een lift naar Amsterdam. Hij heeft zijn been in het gips en moest nodig terug voor school. Dus gingen Mirjam, Stijn en ik een boot eerder.

In Den Helder hebben we mijn auto neergezet op het parkeerterrein met alle spullen en zijn we over gestapt in de auto van Mirjam. Zij parkeert haar auto daar altijd als ze bij mij is.

Cees en Marijke kwamen lopend de boot op met een reservesleutel van mijn auto en zouden zo naar Schiphol rijden. Een prima idee toch? Nee dus. Cees en Marijke kregen de auto niet open want het batterijtje van de sleutel was leeg.

Wij waren ondertussen vlak bij Amsterdam. Dus als de wiedeweerga terug. En heel veel stress. Gelukkig wist Paul van garage Westend dat er toch nog ergens in mijn auto een sleutelgat verstopt zat dus alles kwam op zn pootjes terecht. Het kostte wel pittig wat energie.